Beste lezers,
Vandaag was het warm, waarschijnlijk meer dan 30 graden met beperkte schaduw en weinig wind, dus even afzien. Maar nu om 20.00 u nagenieten van de maaltijd en een rosé spatburgunder. Gelukkig in Kniebis toch nog een hotel gevonden, niet nadat ik de lokale bankomat voor wat broodnodige cash heb benaderd.
Toch weer naar het laatste verhaal. Ik dacht dat ik in Baden Baden nog 15 km zou wandelen, maar mijn horloge stond stil en dus bleek het veel later te zijn. Dus toch even terug naar de toeristinfo voor goedkope overnachtingen dichtbij op de route: een hotel en een klooster in Lichtental op 6 km lopen. Een mooie wandeling langs de Lichtentaler allee door een park doorsneden door een riviertje, waaraan talloze herenhuizen en seniorenonderkomens gesitueerd zijn. Baden Baden is niet groot, zelfs met minder inwoners als Zutphen namelijk 30.000 inwoners. De luxe winkels en veel 18e en 19e eeuwse gebouwen verwijzen niet alleen naar een rijke historie, maar ook naar welvarende koopkracht, voor een groot deel ook in stand gehouden door de grote stroom toeristen.
Om 16.30 arriveerde ik bij de Lichtentaler abdij, met een indrukwekkende binnenplaats, met kerk, school, winkels en hotel. Vroeger met boerderijen, werkplaatsen, kerk, tuinen. Gelukkig een schone kamer! Na een Italiaanse maaltijd in het kleine dorpje even wat gelezen in de historie van Heineken, en daarmee via een persoonlijke geschiedenis veel opgefrist, en toen vroeg gaan slapen. Althans dat dacht ik, want elk kwartier sloeg de klok op het kloostercomplex niet ver van mijn kamer, dus een onrustige nacht. De volgende ochtend toch op tijd wakker en na een stevig ontbijt en enkele broodjes voor onderweg op pad, onder een strak blauwe hemel, rond 8.45u. Overigens is het klooster zeer aan te bevelen voor een overnachting met verder uitstekende service.
Meteen na vertrek klimmen langs mooie landwegen en bospaden, vrijwel de hele dag naar boven de 1000 m. Onderweg koffie en een groot stuk taart bij een waldgasthof, een plaatje uit een kabouterboek. Vervolgens weer verder klimmen tot uiteindelijk 16.00 u aankomst bij een wanderheim in het bos. Toen de twijfel, nog 10 km verder of hier proberen te overnachten. Een gelukkig toeval, er waren nu nog kamers vrij, want morgen - zaterdag - zou het vollopen met pinkster vakantiegangers. Zoals elke keer weer is het lot mij goed gezind, terwijl de wandelaars die ik ontmoet soms wel 5 dagen te voren reserveren, is mij dat te beklemmend. Als mijn benen nog willen eind van de middag wil ik graag nog 5 - 10 km verder, zeker wanneer het dan iets koeler wordt. Risico is dan dat er moeilijk onderdak is te vinden, maar dat neem ik voor lief, met mijn overlevingszak in mijn rugzak en de hutten onderweg die prima geschikt zijn om een nacht door te brengen.
In het wanderheim heerlijk, maar eenvoudig gegeten, bier, goede rosé en rode wijn geproefd en daarna nog een perenlikeur, en ondertussen uitgebreid van gedachten gewisseld over alle gebruikelijke zaken tussen vreemden die elkaar tegenkomen en in elk geval een passie delen. Leuk, een 76'er die deze etappe naar Bazel als zijn laatste grote wandeltocht beschouwde, een 60'er met pensioen ook alleen op pad met een goede regeling, een stel van rond 50 en een lokale pensionado die voor z ' 'n dagelijkse wandeling door het bos aanschoof op het terras. Geschiedenis en cultuur op z'n best met politieke uitstapjes over werkeloosheid, onderwijs, Europa, belastingen, en niet te vergeten het regionale bomen, planten en dieren rijk.
Aan de overkant was overigens een vakantiehuis waar eind van middag wel 5 families met kleine kinderen verzamelden. Kampvuur werd opgestookt met heavy metal op de achtergrond. Het zag er gezellig uit en dat was het ongetwijfeld. Na wat Skype met het thuisfront via WiFi rond half elf gaan slapen. Overigens geen mobiel bereik en geen pinbetalen, dus om te onthouden. Tot diep in de nacht bleef het overigens aan de overkant gezellig, zeker naarmate de alcohol vloeide. Ik kon er wel begrip voor opbrengen, denkend aan onze nachtelijke uitlopers toen wij zelf nog jonger waren en de kinderen ook laat rondliepen.
Het ontbijt was echter karig, met name opgemerkt door de Duitse gasten. Jammer want je gunt het de eigenaar- in dit geval een jonge Nederlandse vrouw - dat klanten lovend verder vertellen. Tussen 8 en 9 ging iedereen zijns weegs, de wandelaars starten met tussenpozen en vervolgens de moutainbikers. Gelukkig beginnen we de wandeling fris onder de bomen, want de zon is al vroeg op sterkte. Af en toe loop ik weer een medewandelaar achterop, we wisselen wat woorden, en dan lopen onze passen toch weer uit elkaar. Ik loop met grote passen met relatief meer gewicht, maar heb vaker een korte pauze nodig. De schouderbanden van mijn rugzak beginnen ondanks de extra autogordel kussentjes toch te knellen. Per saldo niet de goede oplossing, dus later kijken of er een structurele oplossing mogelijk is. Maar ook mede reizigers hebben zo hun rugzakproblemen, te korte rugpand, te veel afstand van de rug en dus slingeren. We worden dus expert, maar dat lost vandaag niets op. Gelukkig heb ik genoeg water getankt, want veel drinken blijkt van groot belang. Vorig jaar deed ik dat dus ongemerkt te weinig met alle problemen van dien, waar ik hier verder niet over wil uitweiden. Voor de zekerheid echter ook laxeermiddel meegenomen.
Het is wederom een mooie dag met veel klimmen en dalen, terwijl we toch op hoogte blijven, tussen 700- 1000 m. Met een onbedoeld ommetje van 4 km kom ik aan in Alexanderschanze. Ik dacht een dorp, maar het blijkt een vervallen en gesloten hotel met grote parkeerplaats te zijn. Onderweg overigens veel skipistes gezien waarbij de liften nu deels in gebruik zijn als stoeltjeslift voor de ouderen onder ons. Aangezien we over de Westweg lopen zien we in de verte de heuvels in de Vogezen voorbij komen. Daar liep ik dus een week lang in september 2012 door de druivenvelden en over de Ballons, zeker zo mooi, maar minder hoog.
In Alexanderschanze heb ik in overleg met Margot toch het besluit genomen om de de tocht even te onderbreken, helaas een sterfgeval in de familie van onze dochter, niet plotseling, maar toch sneller dan gedacht. Waarschijnlijk binnenkort weer verder.
Ik me al via internet kunnen informeren over de planning van een slimme terugreis. Deutsche Bahn heeft een mooi boeksysteem, nu kijken hoe de kortingen op de regionale treinen verwerkt kunnen worden. Overigens blijken regionale treinen en bus gratis? voor bezoekers aan deze regio.
Tot mijn volgende blog en voorzie mij gerust van tips of ander reacties, maar bovenal 'zegt het voort naar je familie, vrienden en collega's.

Alzheimer wil graag verder gesponsord worden via de lonk op mijn blog.