19 / 20 juni: van Rinken - Jagersheim via Haldenhof naar Wollbach
Het verhaal van de Nederlandse eigenaar was bijzonder. Op z'n 50ste van commissaris van politie dit Gasthaus gekocht met het perspectief om het na 15 jaar weer te verkopen. Hij wilde graag vertellen over z'n loopbaan. Betrokken bij internationale financiële corruptieonderzoeken in de Ned. Antillen, Nederland en Turkije deed hij veel ervaringen op. Ook Zutphen was hem niet onbekend, hij had er lesgegeven op de rechercheschool. 's Avonds nog lang nagepraat over zijn eerdere werk en perspectief. 's Morgens een degelijk en heerlijk ontbijt, dus heb ik op zijn aanraden de helft in mijn rugzak gestopt als lunch, heerlijk. Op de valreep verzamelde hij nog een aantal overnachtingsadressen voor donderdag, aangezien het weer een Duitse feestdag is en dus veel vakantiebezetting in de gasthausen. Inzet was eigenlijk Blauen, maar dat zou ik gezien het late vertrek niet meer kunnen halen. Die dag flink klimmen naar ruim 1400 m, de Felsenberg. Boven aangekomen blijkt dat ook met een kabelbaan naar boven kunt, maar dat is tegen mijn principes in deze tocht. Onderweg op de top sprak ik nog met een Israëlische familie. Hun zoontje bleek veel hoofdpijn te krijgen van de sterke antenne signalen op de top Vervolgens snel door naar de volgende top, de Belchen, ook rond 1400 m, maar daarvoor moet ik eerst weer flink naar beneden. Deze top is minder spectaculair, maar trekt met een hotel restaurant en een kabelbaan wel meer publiek, ook jongeren met een tent die hier op de top overnachten, lijkt me indrukwekkend 's morgens vroeg bij de opkomende zon. Vanaf de top gebeld naar het volgende adres en ze hadden zowaar nog plek. Na een stevige afdaling kwam ik uiteindelijk om 18.30 aan bij een schilderachtig Gasthaus Haldenhof. Het Gasthaus zit vol met wandelaars van middelbaar tot pensioen, ik pas er wel tussen denk ik, alleen zijn mijn kleren nogal vuil en ik durf ze hier niet te wassen, bang dat ze niet op tijd droog worden. Aan tafel volg je onwillekeurig meerdere gesprekken op de achtergrond, van Duitsers maar ook van Belgen en Fransen. Ik voel me net een voyeur en probeer tijdens het lezen in mijn iPad niet te laten merken, dat ik de gesprekken prima kan volgen.Overigens vertelde de Nederlandse voormalige commissaris dat hier de luchtvochtigheid niet meer is dat 35'. Voordeel hiervan is dat kleren ook 's nachts snel drogen, maar nog belangrijker dat het hout geen schimmels kan ontwikkelen, dus niet zo snel kan rotten zoals bij de hoge luchtvochtigheid in Nederland. Dat verklaart ook de vele houten huizen van honderden jaren oud. Onderweg naast bosbouw, ook bergweiden met koeien en redelijk grote en moderne boerderijen. Gezien de stallen en moderne nieuwe machines redelijk welvarend schat ik.
Vrijdagmorgen een beetje duf en aan het ontbijt. Het ontbijt is overdadig, maar ik beperk me tot een bakje yoghurt met fruit en een broodje. Het extra broodje en het ei bewaar ik voor de lunch, dat geeft een beter energie spreiding. Tot Blauen gaan we nog grotendeels stijgen, en daarna vooral veel en snel dalen, dat voel ik aan mijn benen, want ik moet nu iets vaker pauzeren. En naarmate de dag vordert en de temperatuur stijgt wordt het lopen ook zwaarder. Tussen 8 en 13 en vervolgens tussen 16 en 18 heb ik de meeste energie, ofwel op tijd eten en drinken voor de energiespeiding. Vlak voor Kanderen ontmoet ik nog een vrouw die ook een deel van de Westweg loopt en ook in het Gasthaus logeerde. Ze wandelt elk jaar een week alleen en gaat nu op bezoek bij haar dochter die in Bazel studeert. In Kanderen loopt ze verder en ik stop bij een supermarkt voor wat yoghurt, fris en een extra pauze voor een verzorgingshuis. En daar raak ik in gesprek met verplegenden. Het stadje kent meerdere verzorginstehuizen en dit blijken ook knooppunten te zijn voor hulpbehoevende ouderen die nog thuis wonen. Alzheimer en dementie blijkt ook hier steeds vaker voor te komen. In combinatie met mijn verhaal wil men mij uitnodigen voor een kop koffie en ook de vraag of ik al een slaapplek heb voor de nacht, aardig maar ik wil nu verder, want ik wil Wollbach bereiken om daar af te wegen of ik een stukje bus door bevolkt gebied loop naar Basel. In Wollbach, een klein boerendorp gevraagd naar overnachting, maar het hotel is vol en de waard vertelt me dat alles in de omgeving vol zit omdat Basel zijn Kunstmesse heeft. Dan maar doorlopen en her en der vragen naar Fremdenzimmer en Bauernhofe. Meteen daarna een gezellig terras van een restaurant, dus toch even vragen. De waardin wil me graag helpen, gaat bellen en loopt zelfs mee om mij de weg te wijzen naar een Fremdenzimmer. Onderweg wordt iemand anders ingeschakeld om mij verder te begeleiden. Zij blijken Nederland en met met name Holten te kennen omdat ieder jaar mensen op doorreis naar Italië bij hen logeren. Het overnachtingsadres is degelijk en goedkoop. Ik kan er zelfs mijn kleren wassen en drogen.
Het eten op het terras van het restaurant is heerlijk en ook gezellig, veel lokaal maar ook forenzen en weekend mensen. Bij vertrek krijg ik een hand van de uitbaatster die mij een goede en gezonde reis toewenst. Vervolgens naar mijn kamer om aan mijn blog te werken. Morgen naar Basel, een extra kaart kopen, pakketje voor thuis maken en bij voorkeur eind van de dag buiten Basel overnachten, een rustige dag hoop ik. Ik ben benieuwd naar Basel en de Hoge Jura en ook de Zwitserse cultuur.