Veel leesplezier..het is onderhand een dagboek. Ik schrijf eerst een samenvatting van een aantal dagen en daarna uitgebreider

26 sept, reisblog over alweer 6 dagen, van 21 - 26 sept. Van Lucca naar Buenconvento

De tijd gaat nu sneller lijkt wel. Ik heb nog 250 km voor de boeg in waarschijnlijk 10 dagen. Op zich valt dat mee met een gemiddelde van 25 km, maar het is wel strak plannen, want af en toe zijn het zwaardere trajecten, waar ik op de avond er voor met voldoende eten en slapen, op tijd vertrekken op moet voorbereiden. De meeste dagen probeer ik rond de 25 - 30 km te lopen om te sparen voor het bezichtigen van de mooie plaatsen onderweg. Alleen op 22 sept heb ik een record van 50 km gelopen naar Chianni. Ik had die dag veel energie, de avond er voor goed gegeten en ben op tijd gaan slapen, blijkbaar een goeie combinatie. Het was echter wel een lange dag van 7 u ochtend tot 8 u avond. In de Ostello in Chianni kom ik dan ook net in donker binnen en kan meteen aanschuiven aan het avondeten.
Ik zit nu volop in Toscane en loop door een mooi glooiend landschap met ook wel stijgen en dalen, door bos, langs akkers en vaak kleine gehuchten van een paar huizen. De glooiingen van de hellingen met klei afgewisseld met gras, bos en boerderijen zijn prachtig en geven een bijzonder effect. In een galerie in Lucca heb ik daarvan prachtige foto's op textiel gezien. In de verte zie ik bergen liggen. Ik weet nog níet of ik daar overheen moet lopen. Ze lijken me aanzienlijk hoger dan de heuvels waar ik nu over heen wandel. De boeren zijn druk met de druivenoogst en af en toe ruik ik de most van de druivenschillen. De streek is ook toeristisch-recreatief met veel meer agriturismo op grote landgoederen. Af en toe kom ik ook kuddes met schapen of geiten tegen. Soms zie ik in het land ook kleine bouwsels van schuurtjes en dergelijke, waar ook mensen lijken te wonen, vaak zie ik dan oudere mensen. Mogelijk te weinig geld voor een stenen huis. Overigens kan ik me voorstellen dat je op het platteland met eigen groenten en wat het bos biedt in een groot deel van de voeding kunt voorzien. De steden waar ik doorheen kom, zoals Lucca, San Gimignano, San Miniato en Siena lijken me redelijk welvarend dank zij het toerisme bezoek van veel buitenlanders. Lucca en San Gimignano zijn historisch en cultureel zeer interessant. Ik bezoek er de kathedraal en een museum en zie hele mooie fresco's op plafond en wanden, indrukwekkend zoveel bij elkaar. In San Simignano beklim ik een van de 13 torens die nog resteren van de 72 uit de middeleeuwen, vrijwel altijd gebouwd in opdracht van welgestelde bewoners. Ik heb in de namiddag zon een prachtig uitzicht over de stad.
Onderweg ontmoet ik steeds meer wandelaars, vooral sinds Sarzane aan de kust. Een deel buitenlanders, maar ook Italianen die een paar dagen wandelen en dan weer gaan werken of studeren. Dat betekent dat ik ook vaker een reservering voor de nacht moet afwegen. Meestal begin van de middag begin ik maar te bellen of ik ga naar een toerist informatie in de betreffende stad.
En elke keer weer leuke ontmoetingen. Zoals in de Ostello in Chianni, waar een grote groep schoolkinderen van 16 jaar slaapt op wandeltocht van Lucca naar Siena. Ik heb een leuk gesprek met Frederico die nadenkt over zijn vervolgopleiding, filosofie of geschiedenis. Tegelijk staat zijn hoofd helemaal niet naar die afwegingen, want hij is druk met andere ingrepen in zijn jonge leven. Zijn moeder en oma vorig jaar overleden en zijn opa in het laatste stadium van Alzheimer in een opvangtehuis. Een opa die hem nog niet zo lang geleden nog kon helpen met wiskunde. Hij raakt zichtbaar aangedaan. Verder raak ik in gesprek met een viertal Noren, die een deel van de via francegina lopen tot Siena, leuk gesprek. 2 dagen later kom ik ze weer tegen en eten we samen in een leuk stadje Monterignone waar ik in de Ostello slaap. Dan blijkt dat de mannen beide luthers priester zijn en de vrouwen op de universiteit en in de gezondheidszorg werken. Ze vertellen over hun motieven en dan blijkt ook dat het voor hen ook een inspiratiereis is voor hun werk. Onderweg stoppen ze ook om samen te bidden en te mediteren. Een van de priesters wil volgend jaar een sabbatical doen en zoekt naar informatie. We wisselen een adres uit, iets wat ik meestal niet doe. We nemen ' s avonds hartelijk afscheid.
In San Simignano overnacht ik in een klooster van de zusters Benedictijnen. Interessant want zij komen na hun intreden nooit meer buiten de muren van het klooster complex met tuinen en alle benodigdheden, zoals voedsel wordt van buiten aangeleverd en zijn vaak giften. De zuster die mij inschrijft is al sinds 30 jaar niet meer buiten geweest. In Siena overnacht ik opnieuw bij de zusters maar nu van een andere orde. Deze komen wel buiten, geven les op een lagere school of doen charitatief werk, zoals pelgrims opvangen. In San Miniato raak ik als ik pauzeer op een bankje in gesprek met een paar bouwvakkers die daar aan het werk zijn. Ze zijn zeer geïnteresseerd en bieden me een koffie aan, en mocht ik bij Ponte d'Arabia langs hun huis komen dan moet ik zeker blijven overnachten. Doordat ik af en toe veel km's maak ten opzichte van anderen ontmoet ik ook vaker andere pelgrims met nieuwe gespreksstof in de avond, leuk.
's Avonds in Siena na een heerlijke maaltijd bij de zusters ga ik vroeg slapen om 's morgen ook vroeg op te kunnen staan en te kunnen vertrekken. Op naar Ponte d'Arabia, 28 km verder. Uiteindelijk blijk ik dan om 14 u nog zoveel energie te hebben en er blijkt een volksfeest te zijn, zodat ik 5 km doorloop naar Buenconvento. Het blijkt een fantastische belevenis te zijn. Logeren met 5 andere pelgrims in het parochiehuis, waar behalve de priester (Domenico) ook een aantal Japanners logeren die een paar dagen per jaar hier aan stenen sculpturen werken voor de via Francegina. Leuke mensen. Zij vertellen dat er ook in Japan wordt geplegrimeerd, maar dan in een boedhistische traditie. Het volksfeest in Buenconvento is een grote happening met eten verzorgd door de 4 wijken van de stad, die in competitie 2 weekeinden koken en aan lange tafels eten serveren voor een vaste prijs van € 18 voor een 3-gangen menu met wijn. Daarnaast is er een grote markt en muziek. Ik blijk uiteindelijk samen met de andere pelgrims (2 Franse vrouwen en een Italiaan) te eten in het parochiehuis. We eten van een van de wijk keukens aangevuld met het eten dat de Japanners hebben gekookt. Het wordt een rijk verzorgde maaltijd met heerlijke Montepulciano wijn van een van de lokale kleine boerderijen, zo vertelt de priester. Vooraf neemt de priester mij nog mee het dorp in om eten bij een van de volkskeukens op te halen. Hij krijgt het gratis voor de pelgrims, bijzonder. De Franse vrouwen blijken overigens vanaf hier af te buigen naar Assisi. Dat is voor hen het eindpunt van de pelgrimstocht. De komende dagen ga ik weer aanzienlijk meer stijgen en dalen, naar zelfs 800 m, dus een paar zware etappes voor de boeg met mooie steden zoals Radicofani, Aquadepedente, Proceno, Bolsena, Viterbo. Ik hoop dat het lukt om samen de tekst ook een aantal foto's op het reisblog te plaatsen. Technisch is dat soms nog een opgave.

21 sept Van Lucca naar Altopascio

's Morgens wel vroeg, maar toch laat weg. Eerst proberen foto's te versturen, lukte niet en dus later op de dag alsnog via iCloud. In Lucca is veel moois te zien: kathedraal en museum bekeken en relaxter rond gewandeld en op terrasje koffie gedronken. Kathedraal was mooi maar niet indrukwekkend. Ondertussen ben ik verwend. Het museum was wel bijzonder met mooie kerkelijke stukken en boeken. De sfeer in Lucca op maandagmorgen is ontspannen. Het dagelijkse leven komt weer op gang na een weekend vol primair toeristen. Na een lunch van yoghurt, brood, melk en pruimen vertrek ik in een warme middag. Een relaxte wandeling over voornamelijk paden en weinig asfalt. Dat bevalt me wel, is minder warm en ook minder gevaarlijk wanneer her over drukke wegen gaat zonder voetpad. De beelden kan ik niet reproduceren daarvoor heb ik dé foto's nodig. Onderweg passeerde ik nog 2 vrouwen, die ik later ook tref in de Ostello. Onderweg toch voor de zekerheid bellen voor reservering in Altopascio. Gelukkig plek. Om 17 u kom ik aan én loop naar het gemeentehuis waar de bibliotheek is gehuisvest. Daar wordt ik ingeschreven en krijg onder begeleiding naar de Ostello een sleutel. De vrouw van de bib is niet vriendelijk, eerder hooghartig. Ik stoor me er maar niet aan. Binnen zijn al 3 Franse vrouwen, die ook uit Lucca zijn komen lopen. Het onderkomen is comfortabel en de 10 € waard lijkt me. 's Avonds eten in restaurant vlakbij, heerlijk gegeten maar men sprak totaal geen Engels of Frans, dus hielpen andere gasten mij, aardig. Het eten was heerlijk, een behoorlijke uitgave van € 27 deze keer, maar de moeite waard. Om 10 u slapen.

22 sept, Altopascio naar ...... Chianni

Heerlijk geslapen, om 6 u al op, snel douchen en deze keer om 7.15 u na een kort yoghurt ontbijt en een heerlijke machiato op pad in de frisse ochtend zon. De Franse vrouwen zijn dan al vertrokken. Het eerste stuk van 5 km is grotendeels over de weg, maar daarna gelukkig afbuigen door de akkers en de bossen, heerlijk rustig en niet gevaarlijk met al dat snelle autoverkeer. Uiteindelijk kom ik na enkele koffiepauzes in kleine stadjes rond 14 u aan in Fucecchio. Daar ook even een brioche met een cafe machiato en vervolgens door naar San Miniato Basso en daarna Alto, dus op de top. Onderweg liep ik verkeerd en aangesproken door een vrouw in auto die vroeg of ik wat nodig had en daarbij vertelde ze enthousiast dat haar zoon gisteren Rome had bereikt. Ze was zichtbaar trots, leuk die zorg. In SAN Miniato zit ik op een bankje te pauzeren en raak ik in gesprek met 2 bouwvakkers, die ik vertel over mij. Tocht. Ze bieden me een koffie aan en willen zelfs wel voor overnachting zorgen mocht ik de komende dagen in de buurt van hun thuis komen. Ik besluit om door te lopen naar Chianni, lijkt me ver maar redelijkerwijs haalbaar. De Ostello is echter vol, ook na aandringen lukt het niet. Ik krijg een tel nr voor een prive adres. Helaas werkt het niet.mik ga tocht maar op pad. Maar om 16 u spreek ik toch italianen aan die alsnog voor me bellen ook naar het Ostello in Chianne. Uiteindelijk krijg ik toch een veldbed en kan ik gerust verder lopen. Het is wel nog 17 km, dus flink doorstappen wil ik voor donker binnen komen. Ik maak een foto van e maar moet beloven het niet op Facebook te plaatsen, doe ik. Ik loop met een flinke tred verder, het voelt goed en het eten en de slaap gisteren helpen me goed. Onderweg prachtige vergezichten, en af en toe een foto. Uiteindelijk moet ik stevig doorstappen en kom om 20 u in donker binnen, net op tijd om voor het eten aan te schuivén. Het eten (pasta, schnitzel, aardappelen, brood en sla) is heerlijk.'
Ik wordt aan tafel gezet bij een grote groep scholiere uit Milaan op wandelreis van Lucca naar Siena. De meesten ongeveer 16 / 17 jaar van een middelbare, vergelijkbaar met havo / vwo. Ze studeren nog ongeveer 3 jaar en gaan dan naar een beroepsopleiding, universiteit of werken. Leuke jongens en meisjes en heel geïnteresseerd in wat en waarom ik dit doe. De jongen (Frederico) met wie ik praat aan tafel weet nog niet wat hij gaat doen. Hij is zelf geïnteresseerd in muziek maken, filosofie en geschiedenis maar zijn vader pleit voor een economische opleiding. Hij heeft nog tijd genoeg om te kiezen, eerst rondkijken, genieten, reizen. Ik begrijp uit zijn verhaal dat nog niet zo lang geleden zijn moeder en en zijn oma zijn overleden en dat zijn opa in het laatste stadium van Alzheimer zit en in een tehuis woont. Hij is daar wel verdrietig over want eerder kon zijn opa hem nog helpen met wiskunde en nu herkent hij hem niet meer en moet het eten ook gevoerd worden. Om te verwerken schrijft hij gedichten en praat graag met mensen uit andere culturen. Zijn Engels is zeker voor een scholier goed te noemen.
Na het douchen spreek ik ook een paar Noren uit Kristiansand die een deel van de Via Francigena lopen. Leuk om weer wat uit te wisselen over Noorwegen, het wandelen, het leven daar, enz. Na nog een glaasje wijn en even schrijven ga ik slapen. Het matras gooi ik al snel op de vloer, omdat het bed doorgezakt is, vervolgens slaap ik prima. Ik slaap met een Italiaan op de kamer, die eerder zijns hoeven stuk heeft gelopen en deze de laatste 10 km met wat ijzerdraad omwonden heeft om hier te kunnen komen. Hij probeert zijn schoenen zelf te repareren, maar besluit uiteindelijk om in San Gimignano voor nieuwe schoenen te gaan kijken. Hij blijkt overigens ook een jaar op een Erasmus beurs in Delft te hebben gestudeerd en werkt nu bij een drilling company in Milaan. Morgen naar San Gimignano, een korte tocht van 15 km en rondkijken in een mooie historische stad naar het schijnt.

23 sept, van Chianni naar San Gimignano

Half zeven opgestaan, snel gedoucht en vervolgens nog even ontbeten. Daarbij nog een paar leuke gesprekken met de noren en een Italiaan. Ze lopen een klein deel van de Via Francegina, tot Siena. Ik zal ze onderweg nog tegen komen. Om 8.30 u langzaam op pad, eerst een heel stuk naar boven richting Gambassi Terme. Daar even een café machiato, heerlijk op een terrasje met uitzicht op het dorp en de vallei. Het weer is bewolkt en zelfs een beetje fris. Vervolgens al snel van de weg af opnieuw zo'n mooi glooiend greffel pad op. Al snel loop ik 3 dames nader in, afkomstig uit Australië, vriendinnen op reis in Europa, ze lopen met hun lichte bepakking in een stevige pas. Ze zijn in Lucca gestart en lopen naar Siena. Net zoals ik stoppen ze ook regelmatig voor weer een foto. We maken er grapjes over. Het landschap is wederom mooi, maar vanmorgen redelijk zwaar bewolkt en in het westen zelfs dreigend. In de verte begint het te rommelen en later zelfs te regenen, al snel overgaan in een stevige bui. Toch met jas aan doorlopen want de onweer komt ook dichterbij en daar heb ik geen trek in. Ik hoop snel San Gimignano te bereiken. Hoewel ik de stad boven zie liggen blijkt deze maar langzaam dichterbij te komen. Onderweg halen ook 2 Engelsen / Italianen en 2 Amerikanen uit Massachusetts me in, we wisselen een paar woorden. Uiteindelijk wel een beetje nat bereik ik de poort van de stad rond 13 u. Het zíet er met de drukte op straat en de winkelende mensen gezellig uit, ook door de smalle en oplopende straatjes met veel oude stijl. Snel door naar de toerist informatie. Daar hoor ik dat het klooster van de Augustijnen geen overnachting meer biedt maar wel de monesteria / foresteria van San Girolamo, ofwel de zusters Benedictijnen. Ik wordt door een aardige oudere zuster geholpen en krijg een driepersoons kamer met de mededeling dat er eventueel meer bij kunnen komen. De volgende dag hoor ik van een Italiaan die er ook logeerde dat deze zusters benedictijnen na intreden nooit meer buiten de muren komen, alleen nog in de binnentuin. Zij is al 30 jaar niet buiten de muren in San Gimignano geweest, ook niet voor boodschappen en bezoek van anderen. De boodschappen worden door buitenstaanders gebracht en zijn veelal giften, De douche is aangenaam en tegelijk was ik mijn kleren, want ondertussen zijn ze toch smerig en ik denk dat ik stink. Daarna de stad in, eerst koffie en een broodje en daarna de stadswallen op, naar de duomo, het museum en vervolgens helemaal omhoog te toren in, een hele klim. De kerk biedt een schat aan fresco's op alle wanden en de plafonds, allemaal uit de middeleeuwen. Vervolgens naar het museum waar opnieuw bijzondere stukken (fresco's, wandkleden en objecten), overigens ook buiten aan de buitenmuren zijn te bewonderen. Ondertussen is onder een bewolkte hemel de zon weer gaan schijnen en heb ik boven op de toren een prachtig uitzicht over de stad met zijn torens en de ommelanden tot aan de Apennijnen, een leuke toegift vandaag. In de middeleeuwen waren er 72 torens, die gebouwd zijn door welgestelde mensen als blijk van rijkdom en welstand, nu zij er nog 13 over. De hoogte bepaalde mede de status van de eigenaar. Er werd in gewoond, maar ook gewerkt en gehandeld. Vervolgens even terug naar mijn onderkomen, rusten en een bakje thee drinken. Ik krijg van de zuster nog een stuk warme pizza aangereikt. Voor mij is het een basis voor de avond maaltijd. Als ik even ga rusten val ik bijna in slaap. Toch heb ik zin om nog even lekker te gaan eten en een glas wijn te drinken. Vanmiddag heb ik een leuk en rustig restaurant naar mijn smaak gezien. Daar eet ik een voedzame risotto met gemengde salade, voldoende bodem voor morgen lijkt me. De rode wijn is heerlijk aangevuld met een flesje water. Voldaan ga ik naar mijn kamer om te slapen en morgen vroeg na een ontbijt te vertrekken naar Abadia Isola, bij de confraters van San Iacopo, een wandeling van 27 km.

24 sept, van San Gimignano naar Abadia Isola of toch verder?
6 u op douchen, inpakken en dan ontbijten. Het is eenvoudig maar gevaríeerd. Er zit ook een Fransman / Italiaan te eten die ook weer op pad gaat. We eten zwijgend en nemen dan afscheid. In de stad begint men net de weekmarkt op te bouwen, het ziet er gezellig uit. Op de markt drink ik nog een machiato en maak dan aanstalten om op pad te gaan. Dan wenkt een Chinees voor me voor een mooi uitzicht en ik wijk af. Het is weer bijzonder, laag hangende mist in het dal met de ochtend er op. Ik maak veel foto's, net zoals de Chinees die mij de mooie plekken wijst. Daarna nog even een broodje en yoghurt voor tussen de middag kopen en dan echt op pad. Al snel loopt de Fransman op mij in en we maken samen nog een aantal mooie foto's. Dan gaat de pas er echt in, want anders kom ik nooit verder, ik heb er zin in. Het gaat voortdurend op en neer over paden, vaak in de schaduw van de bomen of langs akkers met een aangenaam briesje. Onderweg zijn de boeren dru k doende met de druivenoogst, handwerk met manden, die geleegd worden in een bak achter op de tractor. Het is genieten. Tegen 12 u kom ik aan bij Quartaia. Ik drink heerlijke koffie, eet een broodje en koop wat melk voor de lunch. Als ik af en toe foto's maak blijkt dat ik regelmatig San Gimignano in de verte kan zien, een heel strategische locatie dus in vroeger tijden. Onderweg nog een gesprekje met een boer die bezig is walnoten van de boom te schudden. We proberen in gebrekkig Italiaans / Frans een praatje te maken. Hij wil me walnoten geven en wijst me ook op zijn akker met olijfbomen. We blijken slecht een jaar te verschillen en hij vindt dat met pensioen gaan voor hem nog niet aan de orde is, dit werk houdt hem fit. We nemen vriendelijk afscheid. De tocht valt mij minder zwaar dan gisteren, door zowel de lagere temperatuur als de aangename bries en een beetje bewolking. Rond 14 u ga ik dan toch even lunchen langs de weg. Een oude man komt belangstellend een praatje maken, maar helaas kunnen we elkaar niet verstaan. Af en toe rommelt het in dé lucht en een spatje regen. Ik wil daarom snel door. Uiteindelijk bereik ik rond 15.30 u de abdij. Ik neem een kijkje binnen en zie veel paters in habijt en zelfs een luitspeler rondlopen.
Er zijn verder veel restauratiewerkzaamheden, bedoeld voor nieuwe pelgrim onderkomens. Ik kan de kerk niet in en de monniken lijken meer geïnteresseerd in elkaar dan mij. Ik besluit daarom, maar ook omdat ik nog wel energie heb voor 5 km extra om door te lopen naar Monterignone. Achteraf blijkt dat er tv opnames worden gemaakt, dat verklaart deels de uitstraling van de 'paters'. Als ik bel naar de Ostello in Monterignone geen gehoor, toch loop ik op goed geluk verder en hoop dat ik op tijd bij een toerist informatie terecht kan. Om half 5 loop ik het ommuurde stadje door een poort binnen en kom aan op een mooi rustig plein. De toerist informatie wijst me meteen door naar de Ostello, vlak achter het gebouw. Ik wordt geholpen door een aardige mevrouw, die zeer bewonderend is over de lange tocht in italie en daarvoor. Snel mijn bagage wegzetten en dan koffie met taart. Vervolgens mijn gps kaarten bijwerken voor de komende dagen en dan even Skypen met Margot, Stephanie en Marjolein, die samen gaan eten in verband met Stephanie's verjaardag morgen. Leuk gesprek. Daarna loop ik nog even rond op het plein en kom de Noren weer tegen. We raken weer in gesprek en zij nodigen me uit om samen met hen te gaan eten. Pizza, want dat is op dit vroege tijdstip van 18 u de enige optie. Eigenlijk heb ik al te vaak pizza gegeten, maar ik wil geen spelbreker zijn, dus eet mee. Het wordt een gezellige maaltijd met uitwisseling van elkaars bezigheden, thuis, kinderen. De mannen blijken Luthers priester te zijn in Kristiansand, Oslo, Tromsø en de vrouwen respectievelijk werkzaam in de gezondheidszorg voor mensen met hersenproblemen en als docent op de universiteit van Kristiansand voor het leren aan mensen met een handicap. We wisselen geanimeerd van alles uit. Het ene stel heeft 3 zonen, de andere 3 dochters. Een van de mannen gaat volgend jaar een sabbatical doen en wil graag een pelgrimstocht lopen en vraagt of hij mij daarover mag raadplegen, prima. We wisselen adressen uit. Wie weet komen ze langs. En anders voor ons ook een leuk contact in Noorwegen. En ze bieden ook contact aan met Marjolein mocht die in Oslo een post doc gaan doen.

Zij verhalen over het mooie noorderlicht en de walvissen. Een van hen zit met tussenpozen steeds in Tromsø. Ik heb hun ook maar uitgenodigd mochten zij in Nederland komen, lijkt me inspirerend.
Daarna even douchen en vervolgens nog in een restaurant de dagrapportage bijwerken. En kan ik morgenmiddag in Siena beginnen met het reisblog. Nu lekker slapen met een extra deken, want het is koud buiten en morgen vroeg op pad.

25 sept, van Monterignone naar Siena, 21 km
6 u op, maar helaas geen volledig ontbijt, een beetje yoghurt en een kop thee. De bar in het dorp gaan pas om 9 u open en er is hier ook geen winkel. Dan maar lopen en hopen op koffie onderweg. Het weer is goed, wel fris en ik heb minder energie dan gedacht. De tocht gaat vooral over paden en op en neer, afwisselend door bos en langs akkers. De uitzichten zijn mooi. Hoewel de afstand niet groot is kost het met veel energie. Onderweg geen koffie, hoewel ik wel agriturismo tegen kom, maar die liggen vaak ver van de weg en de vraag is of zij apart koffie schenken. Dus to h mMar doorlopen. Het landschap is mooi, ik kom geen pelgrims tegen, onderweg eet ik het restant koekjes, 2 appels, en de yoghurt. Het is niet voldoende want de laatste km's die vooral omhoog gaan vallen me zwaar. Vlak na de poort van Siena meteen naar een terras en meteen even een heerlijk broodje met 2 koffie. Even bijkomen. Vervolgens nog 2 km naar het centrum. Eerst de kathedraal, heel mooi, maar ik ben te moe om mee te doen, dus eerst naar toerist info en nog een koffie. Ze reserveren een bed voor mij bij de zusters van de acclogienza S. Louisa. Dit maal zusters die wel buiten komen en leggen op een lagere school en verder charitas doen, waaronder pelgrims opvangen. Ik loop nog even rond en besluit sn toch om naar mijn onderkomen te gaan, boodschappen doen even rusten en dan zien we verder. Vanavond eet ik met de zusters mee.

26 sept, van Siena naar Buenconvento, 33 km
Lekker lang geslapen dus om 6 u voor de wekker wakker. Douchen en dan een ontbijt van brood, thee, yoghurt, pruimen. Gisteravond heb ik al voor de lunch ingepakt. Eigenlijk heb ik teveel gekocht, dus eet ik iets extra en de rest in de rugzak. De Finse vrouw en de Canadezen gaan vroeg op pad. Ik heb ze de rest van de dag niet meer gezien. Waarschijnlijk volgens plan gestopt in Pont d'Arabia bij het klooster. In het begin snel klimmen over kleine asfaltwegen, met mooie vergezichten. Weinig bos en veel open terrein. Na een uur de paden op, golvend op en neer, heerlijk rustig met een lekker briesje in een aangenaam zonnetje. Rond een uur of 10 kan ik eindelijk op een industrieterrein een koffie krijgen. Meteen maar 2 met een broodje. Af en toe loopt de route anders, maar deze is verder goed gemarkeerd. Rond 11 u wijk ik even van de route af en loop een heuvel met kruis en een boom op. Vandaar moet ik een mooi vergezicht hebben want ik zie er ook een vrouw fotograferen. Als ik een praatje met haar maak blijkt zij 2 km verder te wonen en hier elke dag naar toe te wandelen. Zij wijst me op het volksfeest in Buonconvento. Daarmee besluit ik om daar definitief naar toe te gaan, dus 33 ipv 28 km. Ik schat in dat ik 4 u aankom. Onderweg loopt er nog een Italiaan (Simon) achterop. Hij komt uit Milaan en is begonnen in Siena. Hij heeft het gewicht voor de 10 dagen dat hij loopt beperkt tot 10 kg. Tot de lunch loop ik met hem op, dan ga ik alleen verder en zie hem weer op een terras in de stad. Ik stop vaak om een foto te maken. De glooiingen van de hellingen met klei afgewisseld met gras, bos en boederijen zijn prachtig en geven een bijzonder effect. In een galerie in Lucca heb ik daarvan prachtige foto's op textiel gezien. In de verte zie ik bergen liggen. Ik weet nog níet of ik daar overheen moet lopen. Ze lijken me aanzienlijk hoger dan de heuvels waar ik nu over heen wandel.
Ik kom verder nauwelijks mensen tegen, maar bij Pont d'Arabia spreek ik in gebrekkig Italiaans met een man die zijn hond uitlaat, leuk. Later zie ik hem weer met zijn vrouw in Buenconvento. Hij groet heel vriendelijk. Even rondlopen in de stad en dan op zoek naar de parochie. Na wat rondvragen wordt ik naar een steegje geleid en vervolgens naar een bovenverdieping, waar ik maar een bed moet uitzoeken in een van de 2 kamers. Er liggen al meerdere rugzakken, dus ik ga toch nog op zoek naar de priester maar deze is niet te vinden. Iemand gaat voor mij op zoek. Hij zoekt in de kerk maar kan hem ook niet vinden. Ik laat dus voor de zekerheid mijn naam achter zodat deze kan worden doorgegeven aan de priester en ik verzekerd ben van een slaapplek. Na een uur rondlopen kom ik in het parochiehuis een aantal Japanners tegen die hier aan steensculpturen voor de via Francegina blijken te werken gedurende een paar dagen per jaar. Zij zijn ook in de keuken bezig met de voorbereidingen voor het eten en suggereren dat we met de priester mee kunnen eten met een groep. Ik wacht af met als alternatief dat ik alsnog in het stadje ergens op een bank aanschuif en daar € 18 betaal. Maar daar heb ik nu weinig zin in. Als later 2 franse vrouwen binnen komen regelen deze alsnog de maaltijd met de priester. Zij blijken morgen af te slaan naar Assisi op de Franciscus route en niet naar Rome te gaan. Ik begrijp uit de symbolen (het kruis in een afwijkende vorm, dat deze tocht een speciale betekenis heeft voor hen. Zij blijken de hele route van St. Franciscus van Le Puy en Velais naar Assisi te lopen. De een is gepensioneerd en de ander werkt in een bibliotheek. Elk jaar lopen ze een stuk van de route. Het zijn gezellige dames, die veel lachen. Ze spreken vrijwel alleen Frans en een beetje Engels. De 2 duitse vrouwen kom ik in de stad tegen. Een van hen heeft problemen met de voeten en heeft vandaag een stuk de bus genomen. Ze blijkt onvoldoende getraind en heeft veel last van voeten en rug. In de stad is het gezellig druk in verband met het volksfeest, met onder meer een warenmarkt, een wielerwedstrijd en een hardloop wedstrijd. Rond een uur of zeven gaan we naar beneden voor de maaltijd. De priester heeft zelf een aantal gasten, dus eet niet met ons mee. We eten met 4 pelgrims, de Franse vrouwen Geneviève, Mariëlle, Simon en ik. We eten pasta, konijn, Japanse en Italiaanse hapjes en fruit, aangevuld met wijn en water. De pasta komt uit de keuken die ook voor de eigen wijk van het feest kookt en voor de hapjes neemt de priester mij mee de stad in om bij een van de wijk keukens wat op te halen. Iedereen groet hem hartelijk en we krijgen de schalen met hapjes gratis voor de pelgrims maaltijd. De priester vertelt ook nog dat dit feest 1 maal per jaar plaats vindt, waarbij de 4 wijken van de stad in competitie met elkaar 2 weekeinden eten maken. Een paneel eet uit alle keukens en kiest een winnaar. Ik maak verschillende foto's van zowel het feest als het eten. Daarna heerlijk slapen.

27 sept, van Buenconvento naar San Quirico d'Orca, 22 km

De volgende ochtend hebben we met zijn allen om 7 u nog een uitgebreid ontbijt met de priester, met koffie, thee, fruitsalade, brood, en koekjes. Zelfs op de vroege ochtend praten we over de vluchtelingen / migranten problematiek, de economische ontwikkeling van italie, de werkcultuur, de jeugd. De priester (Domenico) geeft aan dat lokaal de spanningen ook wel toenemen met het toenemende percentage vluchtelingen / immigranten (nu 10%). Naar zijn mening moet de oplossing komen van meer inzet van Europa en de landen in eigen opvang, maar ook in extra stimulans van de economische en bestuurlijke ontwikkeling van de vertreklanden. Rond half 9 vertrek in uiteindelijk alleen. Het is lekker weer om te lopen. Ik kom langzaam op gang. De koffie zal nog even duren. Later blijkt dat ik die pas ruim halverwege in Torrenieri zal genieten. Daar kom Simon en een andere pelgrim ook weer tegen. Ik loop alleen verder richting San Quirico d'Orca en hoewel ik pas later onderweg wil gaan lunchen stel ik dat steeds meer uit, even doorlopen naar de stad denk ik. Onderweg stop ik even bij 2 dames (Mieke en Neline) die uit Nederland blijken te komen (Delft en Amsterdam), beiden gepensioneerd en al sinds de HBS vriendinnen. We wisselen in korte tijd van alles uit. Ze wandelen elk jaar 2 maal een dag of 10 een deel van de via Francegina. Ze willen voor hun 70ste Rome bereiken in een tempo van 15 km per dag. Ze slapen primair in B&B en agriturismo en horen met belangstelling hoe ik vooral bij parochiehuizen en kloosters en ostello's overnacht. Zij vinden het interessant maar kiezen voor wat meer zekerheid over comfort en netheid. Voor met name Neline is dit belangrijk omdat zij de zorg heeft voor haar man die Parkinson heeft. Haar zoon die in het buitenland woont neemt in die tijd de zorgtaken waar. Ik zie dat het haar zwaar valt om er over te vertellen. Mijn verhaal over de sponsortocht voor Alzheimer spreekt hun zeer aan en is met ook Alzheimer in de familie (overleden man van Mieke) zeer herkenbaar. We nemen hartelijk afscheid en zie hen later bij toeval weer in San Quirino d'Orca op een terras. We drinken samen iets en praten nog wat verder over nog zoveel mogelijk uit het leven halen als je nog redelijk gezond bent en vervolgens jezelf en samen aanpassen aan de omstandigheden, ofwel ook met een beperking is er nog veel mogelijk.
Voor de zekerheid bel ik nog even naar de parochie en ik krijg een slaapplek. Even rondlopen over de stadsmuur en nog een koffie. Bij de toerist info kom ik de Finse vrouw (Mariëlle) weer tegen, zij heeft dus afgelopen nacht in Ponte d'Arabia geslapen. Er was daar niets te doen en maar met 3 pelgrims in een heel groot huis vond ze niet zo prettig. De parochie opvang wordt gerund door de zusters Dominicanen. Ik betaal € 12,50 voor een schoon bed met douche en keuken, prima. Als ik me heb geïnstalleerd in de opvang regel ik bij de VVV nog een wificode en ga dan in een café een machiato drinken. Het blijkt in het café een grote verzameling van oude mannen van vooral 70 en ouder te zijn, die met elkaar een kaartje leggen. Sommigen zijn minder goed ter been en lijken ook niet meer zo scherp, maar genieten nog zichtbaar van het kaart gebeuren.
Vervolgens ga ik weer terug om te douchen en kijk of ik straks met een paar mensen kan gaan eten in het stadje. Met de wificode wil ik proberen om straks mijn blog + foto's over te brengen naar Nederland en mijn reisblog.

Met vriendelijk groet en dank dat jullie mij volgen. En mochten jullie het Alzheimer onderzoek willen steunen dan kunnen jullie onderstaande link volgen naar Alzheimer Nederland en en via actie een bijdrage storten.

Groeten van Cees

Kijk voor sponsoring van mijn actie op de linkhttp://www.inactievooralzheimer.nl/zoeken?q=rome

Alvast hartelijk dank en ik lees graag de reacties.